Εβίβα ρεμπέτες, εβίβα παιδιά!

Με κρασάκι, με παρέα & ήχο τριχόρδου (βίντεο)

Ο καιρός αρχίζει και κρυώνει
και, θέλουμε δεν θέλουμε, έχουμε δεν έχουμε, δειλά – δειλά ανάβουμε κάποιο θερμαντικό σώμα για να ζεστάνουμε το κοκαλάκι μας, εκεί στο σπίτι που μαζευόμαστε και αράζουμε, πλέον. Πού άνεση, τώρα πια, για εξόδους…
Εκεί, σε μια άκρη της κουζίνας, για να μας πιάνει καλύτερα η ζέστα και με ένα ποτήρι κρασάκι στο χέρι, παρέα με κάποιο μεζεδάκι, ένα κομμάτι τυρί, ένα πιάτο με όσπριο. Και αν το φέρει η περίσταση, ένας-δυο φίλοι να γεμίζουν τη βραδιά. Η κουβέντα για την ΠΑΟΚάρα ή τον Θρύλο, για παλιές γκόμενες και πλάκες νεανικές, για αναμνήσεις από ταξίδια ή ζαβολιές. Πειράγματα, ανέκδοτα, πονηρές ιστορίες, κουτσομπολιά.

Και το κρασί να ρέει στο ποτήρι, κόκκινο αγιωργήτικο, ρετσίνα ή μοσχοφίλερο. Ανάλογα με το τι βρίσκεται πρόχειρο ή ακόμα με τα γούστα του… μόνου ή της παρέας… Κάπου στο βάθος, από το άλλο δωμάτιο να έρχονται ήχοι από άλλες εποχές, από ορχήστρες με τρίχορδα μπουζούκια και ήθος δωρικό, να χρωματίζουν τις στιγμές και να δρομολογούν τις σκέψεις σε δρόμους νοσταλγίας, μελαγχολίας ή κεφιού.

Σήμερα ακούμε παλιές ηχογραφήσεις του Απόστολου Καλδάρα.
Είπα να μοιραστώ μια απ’ αυτές μαζί σας.

Εβίβα, παιδιά (κάθε ηλικίας). 

Αγάντα.

Γιώργος Μουσταΐρας

Δαλαμανάρα Άργους