Σε συνεχή ενημέρωση παρακολουθείστε και την ηλεκτρονική μας εφημερίδα: ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ Αργολίδας - www.paratiritis-news.com

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Παροιμίες του χωριού

















Με ερωτική θεματολογία

* Στην ξαδέρφη και στη θειά όσο μπαίνει πιο βαθειά.
* Κάνε Γιάννο μ' τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θεια σου.
* Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει.
* Κάνει σαν τη χήρα στο κρεβάτι.
* Η κοιλιά με την κοιλιά, το μακρύ καν' τη δουλειά.
* Θα γυρίσει ο τροχός, θα γαμήσει κι ο φτωχός.
* Το μουνί σέρνει καράβι.
* Το μουνί και το χταπόδι όσο το χτυπάς απλώνει.
* Μαλλί μπαμπάκι, ψωλή φαρμάκι.
* Άσπρα μαλλιά στην κεφαλή, κακά μαντάτα στην ψωλή.
* Όταν γερνάει ο άνθρωπος χοντραίνει η φωνή του, βαραίνουνε τ' αρχίδια του και πέφτει η ψωλή του.
* Στο φαΐ και στο γαμήσι ο Θεός δεν κάμει κρίση.
* Ο χορός και το γαμήσι είν' τση γυναικός η φύση
* Το μουνί και το πριόνι, άμα δεν το ξέρεις, ιδρώνει.
* Εδώ γαμάνε αρσενικούς, και συ γυρεύεις νύφη.
* Μάθανε πως γαμιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι.
* Γάτος γαμάει και γάτος σκούζει.
* Της κοντής ψωλής τα μαλιά της φταίνε.
* Να 'μουν το Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριάρι, όλο το χρόνο κόκορας και γάτος το Γενάρη
* Αλλού με τρίβεις δέσποτα κι αλλού έχω εγώ το πόνο.
* Αμα δε κουνήσει η σκύλα την ουρά της, ο σκύλος δεν πάει κοντά της.
* Απ΄ τ΄ ολότελα καλή και η Παναγιώτενα.
* Να φυλάγεσαι από τα πισινά του γαϊδάρου και από τα μπροστινά του καλογέρου.

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Το Βασιλικό Ιωαννίνων


Αρχοντιά και παράδοση


Χτισμένο αμφιθεατρικά, κάτω από ένα γυμνό ύψωμα στις πλαγιές του όρους Νεμέρτσικα, το Βασιλικό στο Πωγώνι Ηπείρου συνδυάζει την αρχοντιά με την παράδοση.
Η πατρίδα του Πατριάρχη Αθηναγόρα κρύβει μακραίωνη ιστορία όπως μαρτυρούν και τα αρχαιολογικά ευρήματα στις θέσεις Δράνια, Μεγάλες και Τσαβάλου Αλώνι, όπου εντοπίστηκαν τάφοι οι οποίοι χρονολογούνται πριν από τον 9ο αι. π.Χ. Επίσης, στη θέση Παλαιόκαστρο βρέθηκαν νομίσματα της εποχής του Πύρρου. Οι βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες όπως ο Άγιος Αθανάσιος και ο Άγιος Γεώργιος μαρτυρούν την ιστορική συνέχεια του χωριού κατά τη Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή Εποχή. Στην πρώτη απογραφή που γίνεται από τους Τούρκους μετά την υποδούλωση του Πωγωνίου, το 1431, το χωριό αναφέρεται ως Τσαραπλανά.

Ο Άγγλος περιηγητής William Leake, λοχαγός του αγγλικού στρατού, που περνά από το Βασιλικό το 1809 γράφει: «Έχοντας διασχίσει το ποτάμι που έρχεται σε μικρή απόσταση πάνω από το Λαχανόκαστρο (Ωραιόκαστρο) ανεβαίνουμε μέσα από ένα δάσος από βελανιδιές και καστανιές στα Τσαραπλανά. Είναι ένα χωριό σε ωραία τοποθεσία κοντά στην κορυφή της ράχης που ανεβαίνει προς το βουνό Νεμέρτσικα (Μερόπη), ανάμεσα από υψώματα γεμάτα κοπάδια και περικυκλωμένα από αμπέλια στα οποία οι εργάτες σκάβουν τη γη με δικέλια». Σήμερα, μέσα σε δάση καστανιάς, το Βασιλικό είναι ένα ζωντανό χωριό, από τα πέντε κεφαλοχώρια της Επαρχίας Πωγωνίου. Διατηρεί τον γνήσιο χαρακτήρα της περιοχής και κρύβει όμορφους περιπάτους ανάμεσα σε πετρόκτιστα σπίτια λαϊκής αρχιτεκτονικής. Στην πλακόστρωτη πλατεία αξίζει να δείτε την εκκλησία της Υπαπαντής, τρίκλιτη βασιλική μεγάλων διαστάσεων με νάρθηκα και χαγιάτι στα δυτικά. Η ανέγερσή του χρονολογείται στο 1778 και η τοιχογράφηση είναι μεταγενέστερη όπως και το καμπαναριό. Η εκκλησία είναι διακοσμημένη με κιονόκρανα, γύψινα διακοσμητικά και ξυλόγλυπτα. Περίφημο για την τέχνη του είναι το επίχρυσο, ξυλόγλυπτο βημόθυρο του τέμπλου. Στον νάρθηκα φυλάσσονται τα ιερατικά άμφια του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα.

Στο χωριό βρίσκεται το πατρικό του σπίτι, το οποίο έχει διαμορφωθεί σε μουσείο. Στους χώρους του μπορείτε να δείτε τα άμφια, τα πετραχήλια, την πατριαρχική μίτρα και την πατριαρχική ράβδο, καθώς και άλλα προσωπικά είδη του Πατριάρχη (τηλ. 26570-41.206).

Αξίζει επίσης να δείτε την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου που χρονολογείται το 1300 και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με μια σπάνιου τύπου αγιογραφία του Παντοκράτορα. Στο χωριό δίδαξε κατά τις περιοδείες του ο Κοσμάς ο Αιτωλός και οι κάτοικοι έκτισαν εικόνισμα στη θέση Καρυά (θέση προφητείας). Το 1953 ανήγειραν βυζαντινό ιερό ναό.

Γιάννης Σεφεριάδης / tanea.gr

Εχουμε Τραχανά Απλωμένο


Οδηγίες κατασκευής και ωρίμανσης

Σήμερα φιάξαμε με τη μαμά μου τραχανά.
Μπορώ, δηλαδή, νάμαι για κάτι υπερήφανη κι εγώ σαν Ρουμελιώτισσα μαγείρισσα. Γιατί, ναι μεν δεν τάχω καταφέρει ακόμη να ανοίξω φύλο χωρίς τρύπες -με τον λεπτό πλάστη εννοείται- φιάχνω, όμως, τραχανά!

Το βασικό εργαλείο είναι το ρομόνι, πάνω στο οποίο τρίβεις το ζυμάρι για να γίνουν οι σβώλοι του τραχανά. Το δικό μας το φυλάει η μάνα μου σαν τα μάτια της. Το κληρονόμησε από τη γιαγιά μου, την Κωστάντω, που αν ζούσε τώρα θάταν 115 χρονών, φαντάσου δηλαδή πόσους οκάδες τραχανά έχει τρίψει αυτό το ιστορικό εργαλείο! Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό(Σ.Σ. το κείμενο γράφτηκε αρχές Σεπτεμβρίου), φιάχνουμε πρώτα εμείς τον τραχανά μας και μετά το ρομόνι περιοδεύει –μαζί με τη μαμά μου, φυσικά… δεν το αποχωρίζεται ποτέ, όπως κατάλαβες, γιατί είναι αυτό που τη συνδέει με τη μάνα της- σε θειάδες και ξαδέρφες για να φιάξουν κι αυτές τον τραχανά του χειμώνα. Δεν ξέρω αν είναι πρόφαση για να βρεθούν και να κάνουν κάτι όλες μαζί, άλλωστε, έτσι του πρέπει. Κάποτε, στα χωριά τον τραχανά τον τρίβανε όλες μαζί οι γειτόνισσες στις αυλές με τραγούδια και κουβεντολόι και τα πιτσιρίκια βάζανε κι αυτά από δίπλα ένα χεράκι. Τώρα πάνε αυτά.

τραχανάς στο ρομόνι

Βρες, λοιπόν, ένα ρομόνι και ξεκίνα. Στρώσε, ένα μεγάλο άσπρο σεντόνι στο κρεβάτι που θα απλώσεις τον τραχανά, κι άλλο ένα μικρότερο στο τραπέζι που θα τον φιάξεις. Σε μια λεκάνη, κοσκίνισε το αλεύρι και άρχισε να το τρίβεις με το γάλα μέχρι να γίνουν σβώλοι θρουλιστοί. Εμείς βάλαμε συνολικά πέντε κιλά κίτρινο σκληρό σταρένιο αλεύρι και δύο λίτρα φρέσκο κατσικίσιο γάλα Βέρο Κρητικό, ελαφρύ, με 1,5% λιπαρά. (Μπορείς να το κάνεις με ότι γάλα θέλεις, κατά προτίμηση φρέσκο, καλό θα γίνει). Αφού το δουλέψαμε καλά καλά για ώρα (δεν πρέπει να γίνει ζυμάρι, χρειάζεται να είναι πιο στεγνό) το πέρναμε με τις χούφτες και το τρίβαμε πάνω στο ρομόνι. Από κάτω έτρεχε σε λεπτά τρίματα ο φρέσκος τραχανάς. Κάθε φορά που γινόταν ένα λοφάκι, το έπαιρνα μέσα στο σεντόνι, το άδειαζα στο κρεβάτι και το άπλωνα. Στο τέλος έμειναν μερικά σβωλαράκια –μπιρμπιλόνια τάλεγε η γιαγιά μου- ζύμης, που τα μαγείρεψα επί τόπου με μια απλή σαλτσούλα ντομάτα.

Μου μπήκε μια ιδέα, όμως. Γίνεται τραχανάς με καλαμποκάλευρο; Εχει δοκιμάσει να φιάξει κάποιος; Η μάνα μου δεν είχε ιδέα και όπως συνήθως –επειδή είναι πολύ αντιδραστική- στήσαμε και ένα καυγαδάκι. Αντί να το σκεφτεί και να πει π.χ. «λες βρες παιδί μου να γίνεται;» -έτσι έγινε και με τη μαρμελάδα με σταφυλόζουμο: στην αρχή δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα και σήμερα μου έδωσε να δοκιμάσω τη δική της εκδοχή ανάμεικτη δαμάσκηνο και ροδάκινο, είναι να μη νευριάζω λοιπόν; Αρχισε: «Τι είναι τώρα αυτό που λες, τραχανάς με μπομπότα δεν γίνεται, αποκλείεται σου λέω» «Και γιατί παρακαλώ να μη γίνεται; Να το δοκιμάσουμε» της έλεγα εγώ και πράγματι, λέω το άλλο Σάββατο να δοκιμάσω μια μικρή ποσότητα να δω τι θα βγει…

Τέλος πάντων, ο απλωμένος τραχανάς θα μείνει μια βδομαδα περίπου στο κρεβάτι για να στεγνώσει, να ξέρεις δεν πρέπει να τον δει ο ήλιος. Μετά, θα τον περάσουμε από τη σίτα για να πέσει το αλεύρι –το οποίο με λίγο ακόμη γαλατάκι θα δώσει κι άλλο τραχανά- και θα τον απλώσουμε ξανά. Χρειάζονται άλλες δέκα μέρες περίπου για να στεγνώσει πολύ καλά και να μην κινδυνεύει να μουχλιάσει. Μετά θα μπει σε πάνινες σακούλες και θα «ξεχειμωνιάσει» σε ένα δροσερό δωμάτιο. Εγώ προτιμώ να παίρνω από τον τραχανά της μαμάς μου μικρές ποσότητες σε σακουλάκια και να τον φυλάω στο ψυγείο. Ετσι δεν παθαίνει ποτέ τίποτα.

foodamentaltherapy.wordpress.com

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Οι μικρές όμορφες πατρίδες μας















Ερμιόνη, ένας τόπος στους αιώνες

«Ερμιόνη δ’ εστίν των ουκ ασήμων πόλεων»!

Αναφέρει ο ιστορικός Στράβων για την πόλη που βρίσκεται στο νοτιοανατολικότερο άκρο της Αργολίδας και που η ιστορία της χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Χτισμένη και ξαναχτισμένη στο ίδιο μέρος, κατοικείται σχεδόν χωρίς διακοπή τουλάχιστον από το 3.000 π.Χ. Ο Όμηρος στις αναφορές του, μεταξύ άλλων στην Ιλιάδα αναφέρει τη συμμετοχή της στον Τρωϊκό πόλεμο. Γνώρισε μεγάλη ακμή από τον 5ο αιώνα π.Χ. Στην ανάδειξή της σε σημαντική πόλη της αρχαιότητας συνετέλεσε-εκτός από τη γεωργία, τη ναυπηγική και την αλιεία, ο πλούτος στις ακτές της ενός μοναδικού είδους όστρακου, της πορφύρας. Οι Ερμιονείς με ειδική επεξεργασία αυτής παρήγαγαν το πορφυρό (κόκκινο χρώμα) που χρησιμοποιούσαν οι βασιλείς, μεταξύ αυτών και ο Μέγας Αλέξανδρος, ως βαφή των χιτώνων τους. Επιβεβαίωση του πλούτου της αποτελούν τα ευρήματα νομισμάτων από ασήμι και μπρούτζο, που απεικονίζουν τη θεά της γεωργίας Δήμητρα, που χρονολογούνται το 550 π.Χ. Την ακμή της επιβεβαιώνει η ύπαρξη πολλών μουσικών διδασκάλων ανάμεσα στους οποίους ο σπουδαίος διθυραμβιστής Λάσος, διδάσκαλος του Πίνδαρου.


Στα χρόνια της ρωμαϊκής εποχής γνωρίζει μεγάλη άνθιση. Τελειοποιείται το υδραγωγείο το οποίο μετέφερε το νερό σε διάσπαρτες πελεκητές στο βράχο στέρνες και ύδρευε ολόκληρη την τότε πολυάριθμη πολιτεία. Ο περιηγητής Παυσανίας που την επισκέφθηκε τον 20 μ.Χ αιώνα περιγράφει με θαυμασμό τους πλούσιους ναούς, τις γιορτές, τους μουσικούς και κολυμβητικούς αγώνες που της έδιναν ξεχωριστή λαμπρότητα. Συνεχίζοντας την πορεία της στην ιστορία η Ερμιόνη έχει να παρουσιάσει δείγματα Βυζαντινής κυριαρχίας και ανάπτυξης.

Στην Ν. Ανατολική πλευρά του σημερινού Δημαρχείου ανακαλύφθηκε μεγάλη παλαιοχριστιανική Τρίκλιτος Βασιλική Εκκλησία, με σπουδαία ψηφιδωτά δάπεδα, γεγονός που επισημαίνει την ύπαρξη πρώϊμης χριστιανικής λατρείας και την επικράτηση αυτής σε όλη την περιοχή. Οχυρωμένη με τείχη κατασκευασμένα πάνω στα λείψανα αρχαίων κτισμάτων εμφανίζεται στα χρόνια της Φραγκοκρατίας η Ερμιόνη και παίρνει το όνομα «Καστρί». Μετά από ισχυρή αντίσταση πέφτει στα χέρια των Τούρκων. Επιζεί στην τουρκοκρατία χάρη στην ισχυρή ναυτιλία της και συμμετέχει με αξιόλογο σώμα ερμιονιτών σε πολλές μάχες του απελευθερωτικού αγώνα. Σε κάθε ιστορική στιγμή λοιπόν η Ερμιόνη έκανε αισθητή την παρουσία της φτάνοντας ως τις μέρες μας μεταφέροντας ακέραιη την κληρονομιά της και διατηρώντας την αυθεντικότητά της.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Μαντινάδες τση Κρήτης


Αγιοθωμιανές κοντυλιές

Όντε πρωτοχτυπάει η καρδιά το αίμα κάνει στάση
κι αφήνει δρόμο ανοιχτό τσ'αγάπης να περάσει.

Δεν κάνω ζάφτι την καρδιά κι ο νους μου θα σαλέψει
γιατί παράξενος σεβντάς την έχει κυριέψει.

Στην πρώτη αγάπη τση καρδιας αθός τση νιότης μένει
και μόνο φύλλα και κλαδιά για τσ'άλλες απομένει.

                                                                                  Γαργανουράκης

Παραδόσεις του Λαού μας


Το έθιμο της Κυρά Σαρακοστής

Ένα έθιμο που τείνει να εκλείψει είναι αυτό της Κυρά Σαρακοστής, ενός ιδιότυπου ημερολογίου που χρησιμοποιούταν για να μετρήσει τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά στην οποία απεικονίζεται μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας και με επτά πόδια που αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Σαρακοστής.

Κάθε Σάββατο της έκοβαν και από ένα πόδι, γνωρίζοντας έτσι πόσες εβδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το τελευταίο πόδι που έκοβαν το δίπλωναν και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Όποιος το έβρισκε ήταν... γουρλής.

Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή της Κυράς, βρίσκουμε στον Πόντο, όπου κρεμούσαν από το ταβάνι μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι με επτά καρφωμένα φτερά κότας πάνω του. Έτσι κάθε εβδομάδα αφαιρούσαν και από ένα φτερό, ενώ το ιδιαίτερο αυτό «ημερολόγιο» το ονόμαζαν Κουκουρά.

in2life.gr

Τραγούδια του χωριού


Κάτω στα δασιά πλατάνια

Κάτω στα δασιά τα πλατάνια,
στις κρυόβρυσες, Διαμαντούλα μ’
στις κρυόβρυσες

κάθονταν δυο παλικάρια
και μια λυγερή, Διαμαντούλα μ’
και μια λυγερή

τι ‘σαι τέτοια τέτοια λυγερή, Διαμαντούλα μ΄
τέτοια λυγερή

μήνα ίσκιος σε πατάει, Διαμαντούλα μ’
μήνα φάντασμα

ούτε ίσκιος με πατάει, Διαμαντούλα μ’
ούτε φάντασμα

με πατεί ένα παλικάρι δεκαοχτώ χρονών...

Τα Βότανα του χωριού


Τσουκνίδα = Urtica dioica

Ούρτικα η δίοικος. Αυτό το παρεξηγημένο φυτό, ίσως λόγω του τσουξίματος που προκαλεί με την αφή, είναι γεμάτο με πολύτιμες ιδιότητες. Είναι αντισπασμωδικό σε περιπτώσεις ρευματισμών και ισχιαλγίας. Είναι ευεργετικό για το αίμα λόγω των πλούσιων συστατικών του, του σιδήρου, του ασβεστίου, του καλίου του νάτριου κ.λπ. Είναι κατά της αναιμίας, των ρευματισμών και της παχυσαρκίας.
Το φυτό αυτό είναι γνωστό κυρίως για τον έντονο ερεθισμό που προκαλεί στο δέρμα μόλις την αγγίξει.
Οι τσουκνίδες φυτρώνουν παντού σε χέρσους τόπους.

Οι τρυφερές τσουκνίδες είναι πολύ ωφέλιμες παρασκευασμένες σε πίτα: Τσουκνίδες ωμές μπαίνουν ανάμεσα στα φύλλα, αφού προηγουμένως συμπιεστούν. Η πίτα αυτή (στεγνόπιτα) αποτελεί ταυτόχρονα φαγητό και φάρμακο, καθώς συντελεί στην αποτοξίνωση του οργανισμού. Είναι εξάλλου γνωστό πως στην περίοδο της κατοχής αυτή η πίτα είχε βοηθήσει πολλές φτωχές οικογένειες να επιβιώσουν.
Οι τσουκνίδες είναι ωφέλιμες σε αυτούς που πάσχουν από οξεία και χρόνια νεφρίτιδα. Συνιστάται στους άρρωστους να πίνουν δυο – τρία ποτήρια ζωμό τσουκνίδας, ανάμεικτο με χυμό λεμονιού ημερησίως.
Εξαιρετικά ωφέλιμο είναι το αφέψημά της γαι όσους πάσχουν από ίκτερο, παθήσεις της χολής, έλκος του στομάχου, βρογχικές παθήσεις και χρόνιες διάρροιες. Η δυσκοιλιότητα υποχωρεί λίγες μέρες με την εφαρμογή της θεραπείας ενω εξίσου εξαιρετικά αποτελέσματα σημειώνονται και σε ασθενείς με διαβήτη και αρθρίτιδα.
Ο χυμός της τσουκνίδας φημίζεται για τις αντιαναιμικές τους ιδιότητες.
Ως καλλυντικό συνιστάται μάσκα προσώπου για βαθύ καθαρισμό κανονικού δέρματος. Ακόμη ο ατμός της χρησιμοποιείται για βαθύ καθαρισμό του προσώπου.
Είναι, ακόμη ιδανική για κανονικά μαλλιά, στα οποία δίνει λάμψη και βελτιώνει την ανάπτυξή τους. Χρησιμοποιείστε το αφέψημα της τσουκνίδας στο ξέπλυμα των μαλλιών εναντίον της πιτυρίδας, της τριχόπτωσης και ως τονωτικό.

infokids.gr

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Xωριάτικη συνταγή

Καγιανάς με ντομάτα
και Καλαματιανό λουκάνικο

Υλικά για 6 άτομα
8 αβγά
600 γραμ ώριμες ντομάτες τριμμένες στον τρίφτη
2 κουτ σούπας τριμμένο κρεμμύδι
1 μικρή κουταλίτσα πελτέ
1 φλιτζ του καφέ Καλαματιανό ελαιόλαδο
350 γραμ Καλαματιανό λουκάνικο κομμένο σε χοντρές ροδέλες
αλάτι, πιπέρι

Βήματα
1.Μέσα σε ένα μεγάλο βαθύ τηγάνι ρίχνετε το ελαιόλαδο, το ζεσταίνετε και σοτάρετε για 2-3 λεπτά τις ροδέλες του λουκάνικου. Το βγάζετε και το διατηρείτε ζεστό σε ένα πιάτο.

2.Μέσα στο λάδι που τηγανίστηκε το λουκάνικο ρίχνετε το τριμμένο κρεμμυδάκι, το σοτάρετε για 1 λεπτό και ρίχνετε μέσα τις τριμμένες ντομάτες. Για το καλό χρώμα του καγιανά μας ρίξτε μέσα 1 κουταλίτσα πελτέ και ανακατεύτε. Αφήστε τη ντομάτα και το κρεμμύδι να μαγειρευτούν ήρεμα μέχρι να φύγουν σχεδόν όλα τα υγρά τους. Ρίξτε πάλι στο τηγάνι τα λουκάνικα.

3.Κτυπήστε τα αβγά σε ένα μπολ αλατίζοντάς τα ελαφρά γιατί το λουκάνικο έχει ήδη αλάτι και ρίξτε μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

4.Αδειάστε τα μέσα στο τηγάνι. Αρχίστε να ανακατεύετε με ξύλινη κουτάλα μέχρι τα αβγά να σφίξουν και σερβίρετε ζεστή την ομελέτα σε πιατέλα.

Το Καλαματιανό λουκάνικο είναι ένα από τα πιο παραδοσιακά όλης της Ελλάδας. Αρωματίζεται με φλούδα πορτοκαλιού. Είναι πεντανόστιμο και πολύ θρεπτικό. Συνδυάζεται τέλεια με τον ντοματένιο καγιανά.
www.eliasmamalakis.gr

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Βιολογικό πλυντήριο από πεύκο και ρόμπολο


Πλένει ρούχα & χαλιά 
με τη δύναμη του νερού

Είναι ένα βιολογικό πλυντήριο, κατασκευασμένο από ...πεύκο και ρόμπολο. Δεν χρειάζεται ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε απορρυπαντικά και μπορεί να πλύνει ρούχα, ακόμη και χαλιά, μόνο με τη δύναμη και την ορμή του νερού.
Δεν πρόκειται για νέο τεχνολογικό επίτευγμα, αλλά για την παραδοσιακή δριστέλλα ή νεροτριβή, έναν ευρηματικό μηχανισμό, που κατασκευάζονταν γύρω στα 1900, σε ορεινές περιοχές με έντονη την παρουσία του νερού.
Σημείο έντονης κοινωνικής ζωής, η νεροτριβή αποτελούσε πόλο συνάντησης των γυναικών που πήγαιναν να πλύνουν τα ρούχα, αλλά και των αντρών που έκοβαν τα ξύλα στο νεροπρίονο, που λειτουργούσε στην ίδια εγκατάσταση. Παραδίπλα υπήρχε και το μαντάνι, που αποτελούνταν από τέσσερα ξύλινα σφυριά, τα οποία, με τους χτύπους τους, ύφαιναν το ύφασμα. Δεμένη με την παράδοση, η νεροτριβή έπλενε με υπομονή και τέχνη τα προικιά της νύφης, λίγο πριν απλωθούν για να τα θαυμάσει ο κόσμος πριν το γάμο.


«Επιδέξιοι μάστορες κατασκεύαζαν αυλάκια σε μήκος τριών χιλιομέτρων ώστε να συγκεντρώσουν το νερό από διαφορετικές πηγές σε μία και μοναδική διαδρομή» λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο πρόεδρος της κοινότητας Δίστρατου Ιωαννίνων, Κώστας Παγανιάς (φωτο) και επισημαίνει ότι, η σωστή λειτουργία της νεροτριβής απαιτούσε εξειδικευμένες γνώσεις.
Τα χρόνια εκείνα οι νεροτριβές ήταν ιδιόκτητες. Στο Δίστρατο υπήρχαν οι νεροτριβές του Ρόφτσια, του Μπάρμπα, του Γούλα, του Τζίμα, του Νάκα και του Τσιαπραγκάνη και όσοι έπλεναν ρούχα και προικιά κατέβαλαν το τίμημα ή έδιναν τα προϊόντα τους ως ανταλλαγή. Τώρα πια, η συντριπτική πλειοψηφία των νεροτριβών ανήκει στους ΟΤΑ, οι οποίοι αναπαλαιώνουν ή κατασκευάζουν εξ αρχής τις εγκαταστάσεις.
Στο Δίστρατο, η νεροτριβή και το μαντάνι ανήκουν στην κοινότητα, έχουν κατασκευαστεί πριν από 15 χρόνια, η δε συντήρησή τους, που είναι αναγκαία, έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα «Θησέας».
Σήμερα, ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι νεροτριβές είναι η εγκατάλειψη του παραδοσιακού τρόπου κατασκευής τους. Τσιμέντο και λαμαρίνες έχουν αντικαταστήσει το πεύκο και το ρόμπολο προς χάριν της ευκολίας. Το αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο. «Οι δριστέλλες είναι μια προβιομηχανική μορφή καθαριότητας και επεξεργασίας του μαλλιού των προβάτων. Είναι παράδοση και ως τέτοια πρέπει να διατηρηθεί», τονίζει ο πρόεδρος της Κοινότητας του Δίστρατου.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισσας

Βιβλιοπαρουσίαση

Κνουτ Χάμσουν: 
Η ευλογία της γης


Μετάφραση: Άρης Δικταίος
Μυθιστόρημα
Εκδόσεις: Ζαχαρόπουλος Σ. Ι., 2008
612 σελ.
Τιμή: € 20,90
Νόμπελ Λογοτεχνίας [1920]

Ένα έπος της γης

Πλάι απ' το νερό που στάζει συλλαβίζοντας,
ένα πελώριο φυτό κοιτάει κατάματα τον ήλιο.
                                             Οδυσσέας Ελύτης

Το βραβευμένο με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1920), έργο του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέα Κνουτ Χάμσουν ''Η ευλογία της γης'', πολύ απέχει από το χαρακτηρισμό μυθιστόρημα: πρόκειται περισσότερο για μια αφήγηση-ποταμό, που ξετυλίγει άλλοτε με ένταση και άλλοτε με τρυφερότητα τη ζωή των απλών ανθρώπων που ζουν από τη γη και για τη γη, άρρηκτα δεμένοι με τη φύση.

Στον πυρήνα της ιστορίας βρίσκεται ο γεωργός Ισάκ, η γυναίκα του Ίνγκερ και το αγρόκτημά τους, γύρω από το οποίο χτίζουν με τον ιδρώτα του προσώπου τους το μέλλον τους και την οικογένειά τους, σε μια σχεδόν ερημική περιοχή στα σύνορα Νορβηγίας και Σουηδίας, στις αρχές του εικοστού αιώνα. Με αφετηρία την πρώτη εκείνη μέρα που ο πλάνητας έως τότε και φτωχός Ισάκ αποφασίζει να εγκατασταθεί σ' αυτό το κομμάτι γης και να το καλλιεργήσει με μόνο εφόδιο τα γυμνά του χέρια, έως το κλείσιμο της διήγησης δεκαετίες αργότερα με χωράφια, ζωντανά και παιδιά ν' αυξάνουν και να πληθαίνουν, ο αναγνώστης ακολουθεί το μονοπάτι που αυτή η απλή ψυχή χαράζει με αγώνα καθημερινό και εργασία αδιάκοπη, τις χαρές και τις λύπες του που όλες τις αντιμετωπίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση επικαλούμενος μόνο ''τον Θεό που 'ναι στον ουρανό'', τα μεγάλα και μικρά βάσανα ενός ανθρώπου ''που ένα τίποτε ήτανε, σχεδόν, ανάμεσα στους ανθρώπους''.

Με γλώσσα χειμαρρώδη, σε διάλεκτο ''χωριάτικη'' στις λέξεις και τις εκφράσεις, με ύφος ανεπιτήδευτο και γραφή νατουραλιστική στη μορφή και ρομαντική στη σύλληψη -στα χνάρια του μεγάλου Ντοστογιέφσκι-, ο Χάμσουν δημιουργεί μια οικογενειακή σάγκα και ταυτόχρονα ένα έπος της γης που υμνεί τον απλό και σιωπηλό χωρικό και τον τρόπο ζωής του, σε αντιπαράθεση με το διεφθαρμένο και ματαιόδοξο αστό. Οι ανθρώπινες μορφές της υπαίθρου παρουσιάζονται σχεδόν βιβλικές, ενώ οι αρνητικοί χαρακτήρες, ακόμα και οι εγκληματικές πράξεις, αντιμετωπίζονται από το συγγραφέα όχι με επίκριση αλλά με κατανόηση και συμπάθεια. Στο τέλος όλα συγχωρούνται και όλοι βρίσκουν τη λύτρωση, ακριβώς όπως μετά την καταιγίδα βγαίνει πάντα το ουράνιο τόξο - ''η ευλογία της γης'' είναι για όλους όσους ζουν κάτω από τον ήλιο...

Αγγέλα Γαβρίλη

Ρεμπέτες φυσιολάτρες

Σαν εγύριζα 
απ' την Πύλο

Ρε σαν εγύριζα απ' την Πύλο
ρε έψαχνα για να βρω φίλο.
Ρε μπαίνω σ' ένα μπαξεδάκι
ρε π' άκουσα μπαγλαμαδάκι

Ρε βλέπω πέντε παλικάρια
ρε ξαπλωμένα στα χορτάρια.
Ρε στέκουμαι να τους μπανίσω
ρε ίσως και τους εγνωρίσω

Ρε κι ένας γεροντόμαγκας
ρε μ' αρωτάει τι ζητάς;
Ρε συντροφιά ρε εγώ ζητώ
ρε μα πού να πάω να την εβρώ;

Ρε κάτσε φίνα να περνάς
ρε έλα βλάμη με τα μας!

Τραγούδι: Παγιουμτζής Στράτος
Μουσική/Στίχοι: Παπάζογλου Βαγγέλης

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Biol International 2010


Ο διαγωνισμός βιολογικών ελαιολάδων

Προθεσμία μέχρι τις 5 Μαρτίου έχουν για να υποβάλουν τις αιτήσεις τους όσοι ενδιαφέρονται να λάβουν μέρος στο διεθνή διαγωνισμό βιολογικών ελαιολάδων Biol International 2010, που θα πραγματοποιηθεί τον Απρίλιο στην Ιταλία. Οι αιτήσεις πρέπει να υποβληθούν στο Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών Ελαιολάδου (ΣΕΒΙΤΕΛ), ο οποίος και θα προκρίνει τις ελληνικές συμμετοχές στο διαγωνισμό.


Στην αίτηση είναι απαραίτητο να περιλαμβάνονται:
- τα πλήρη στοιχεία της επιχείρησης,
- τα στοιχεία επικοινωνίας (τηλέφωνο, φαξ, ηλεκτρονική διεύθυνση) του αρμόδιου εκπροσώπου,
- τις κατηγορίες στις οποίες επιθυμεί η κάθε επιχείρηση να διαγωνισθεί, καθώς και
- 4 τουλάχιστον φιάλες (500 ml ή αντίστοιχα μεγαλύτερης συσκευασίας τους) που κυκλοφορούν νόμιμα στο εμπόριο.

Τα κύρια βραβεία που θα δοθούν στο διαγωνισμό αφορούν στις κατηγορίες ποιότητας του τυποποιημένου προϊόντος ή και στην πρωτοτυπία- καινοτομία της συσκευασίας.

ΑΠΕ

Από αυτό το τραγούδι μού "βγήκε" ο τίτλος


Χωριό μου, χωριουδάκι μου

Τα πλούτη αυτά και τα καλά τι να τα κάνω,
εγώ αδέλφια μου μερόνυχτα ποθώ
λίγο θυμάρι να μυρίσω κι ας πεθάνω,
σε μιά γνωστή κορφή ν'ανέβω κι ας χαθώ.

Ψηλά στις στάνες στα λιοτρίβια και στ'αλώνια
και στου χωριού μου τις πλαγιές και τους γκρεμούς,
εκεί, η ψυχή μου ανηφορίζει από χρόνια
και η φωνή μου τραγουδάει με λυγμούς.

Χωριό μου, χωριουδάκι μου
και πατρικό σπιτάκι μου,
στη σκέψη μου σας φέρνω νύχτα μέρα,
εδώ, στα ξένα πέρα.

Κι άλλο δεν θέλω απ'τη ζωή,
δεν θέλω τίποτ'άλλο να μου δώση,
παρά να μ'αξιώση να ξαναδώ κάποιο πρωϊ
το πατρικό σπιτάκι μου
και το φτωχό το χωριουδάκι μου.

Πότε θα'ρθή πότε θα'ρθή η άγια μέρα,
που θε ν'ακούσω της φλογέρας το σκοπό
και θ'αγκαλιάσω τη φτωχούλα μου μητέρα
και με το γέρο μου θα κάτσω να τα πω.

Να δω τ'αδέλφια μου, να δω τις αδελφές μου
και μιάν αγάπη μου παλιά π'ακόμα ζει
να ξαναβρώ τις παιδικές τις συντροφιές μου
και να τα πούμε και να κλάψουμε μαζί..

Στίχοι: Ριτσιάρδης Ιωσήφ/Τραϊφόρος Μίμης
Πρώτη εκτέλεση: Βέμπο Σοφία
Φωτογραφία: Πλάτανος Κυνουρίας - Το παλιό γεφύρι (Γ.Μ.)

Χωριό μου, χωριουδάκι μου...


...και φτωχικό σπιτάκι μου!

Καλώς ήλθατε! Αυτό το blog θα είναι χαλαρό αλλά και προπαγανδιστικό. Θα προβάλει τις ομορφιές που χάνουν όσοι αφήσαν το χωριό τους για να γίνουν... πρωτευουσιάνοι. Όποιοι πρωτευουσιάνοι, του Κέντρου ή της επαρχίας. Και είναι αφιερωμένο σ' αυτούς που άθελά τους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους μιας πολυκατοικίας και ονειρεύονται κάποια στιγμή να την κάνουν, να φύγουν!
Γιώργος Μουσταΐρας
Δαλαμανάρα Άργους
Το χωριό με τα 5 Α!!!