Από αυτό το τραγούδι μού "βγήκε" ο τίτλος

Χωριό μου, χωριουδάκι μου

Τα πλούτη αυτά και τα καλά τι να τα κάνω,

εγώ αδέλφια μου μερόνυχτα ποθώ

λίγο θυμάρι να μυρίσω κι ας πεθάνω,

σε μιά γνωστή κορφή ν'ανέβω κι ας χαθώ.

Ψηλά στις στάνες στα λιοτρίβια και στ'αλώνια

και στου χωριού μου τις πλαγιές και τους γκρεμούς,

εκεί, η ψυχή μου ανηφορίζει από χρόνια

και η φωνή μου τραγουδάει με λυγμούς.

Χωριό μου, χωριουδάκι μου

και πατρικό σπιτάκι μου,

στη σκέψη μου σας φέρνω νύχτα μέρα,

εδώ, στα ξένα πέρα.

Κι άλλο δεν θέλω απ'τη ζωή,

δεν θέλω τίποτ'άλλο να μου δώση,

παρά να μ'αξιώση να ξαναδώ κάποιο πρωϊ

το πατρικό σπιτάκι μου

και το φτωχό το χωριουδάκι μου.

Πότε θα'ρθή πότε θα'ρθή η άγια μέρα,

που θε ν'ακούσω της φλογέρας το σκοπό

και θ'αγκαλιάσω τη φτωχούλα μου μητέρα

και με το γέρο μου θα κάτσω να τα πω.

Να δω τ'αδέλφια μου, να δω τις αδελφές μου

και μιάν αγάπη μου παλιά π'ακόμα ζει

να ξαναβρώ τις παιδικές τις συντροφιές μου

και να τα πούμε και να κλάψουμε μαζί..

Στίχοι: Ριτσιάρδης Ιωσήφ/Τραϊφόρος Μίμης

Πρώτη εκτέλεση: Βέμπο Σοφία
Φωτογραφία: Πλάτανος Κυνουρίας - Το παλιό γεφύρι (Γ.Μ.)